Dnia 1 lutego 1943 roku oddział Batalionów Chłopskich dowodzony przez kpt. Franciszka Bartłomowicza "Grzmota" stoczył zwycięską bitwę z oddziałami żandarmerii niemieckiej w obronie wsi Zaboreczno. Bitwa odbiła się szerokim echem w regionie i na pół roku zaburzyła niemieckie plany wysiedleń na zamojszczyźnie.

26 stycznia przechwycono wiadomość o planowanej pacyfikacji wsi, znając plany przeciwnika, można było starannie przygotować się do walki. Pomimo znacznej dysproporcji sił - około 250 partyzantów przeciw 600 żandarmom niemieckim, Polacy znakomicie wykorzystali sytuację i warunki terenowe. "Grzmot" rozmieścił swoje siły na skraju lasu i zabezpieczył wszystkie spodziewane kierunki ataku. Niemcy zostali zmuszeni do ataku w otwartym terenie i przedzierania się przez głęboki, zmrożony śnieg. Po kilkukrotnych nieudanych próbach zdobycia wsi wycofali się z dużymi stratami.

Następnego dnia po bitwie w tartaku w Tarnawatce żandarmeria nieniecka złożyła zamówienie na 103 trumny. Nie jest znana ilość rannych. Straty partyzantów były nieporównywalnie mniejsze, zginął tylko jeden z nich, a dwóch zostało rannych. Zachował się raport z bitwy przygotowany przez dowódcę oddziałów niemieckich, mjr. Ernsta Schweigera, w którym chwałił on polskiego dowódcę za doskonałe prowadzenie walki.

Foto. Karabinek Mauser wz. 1929, ze zbiorów Muzeum Fortyfikacji i Broni Arsenał